Buurtboks sluit toernee af bij het Station

Het was maandagochtend, het weekend zat erop, een bijzonder weekend. Het weekend met burendag, dat voor velen in het Soesterkwartier toch als een hoogtepunt van het jaar wordt beleefd. Samen met je buren een biertje drinken op het geluk van de buurt, het samen leven in dezelfde straat.

Niet alleen de burendag had het weekend bijzonder gemaakt. Het opheffen van vele maatregelen die afgelopen jaren juist voor verwijdering hadden gezorgd, kon ook worden gevierd. Eindelijk weer gewoon doen, hoewel de traditionele Keistadse drieklapper (3 klapzoenen op de wang, links-rechts-links) nog niet alom werd gespot. Men bleek zich in het Soesterkwartier heel passend tot een Burenboks te beperken: Frontaal de vuisten op elkaar, een knipoog erbij, en opgevolgd door een gezamenlijk kopje thee op straat, soms ook wat sterkers.

Voor de Buurtboks stond deze bewuste maandagochtend het Mondriaanplein op het programma, vlakbij de ingang van het station. Veel gelukkige forensen spoedden zich verontschuldigend langs de crew op weg naar een wachtende trein die anders gemist zou worden. Na deze stroom van gehaaste werkmannen en -vrouwen, volgde een tegengestelde stroom van scholieren, die, uitgerust met oortjes zich met een blik op oneindig duidelijk niet lieten verstoren in hun maandagse schoolgang.

Niet lang daarna, nog ruim voor lunchtijd, volgde de ultieme doelgroep van wandelaars, al dan niet vergezeld met één, twee of zelfs drie honden. Mooie gesprekken ontstonden, gesprekken over het leven in “de Kop”, of “het Eemkwartier”, zoals dit deel van het Soesterkwartier ook wel genoemd wordt. De hamvraag die soms opplopte, was of deze oostelijke gebiedsdelen wel tot het Soesterkwartier gerekend kunnen worden. Immers, zelfs menig bewoner van de Puntenburgerlaan beschouwt zich al niet eens als Soesterkwartierder. Vanouds woonden hier de kapiteins en majoors, en dat is toch wel wat anders dan het klootjesvolk in de rest van de wijk. We toonden ons deze dag van onze goede kant. Ook bewoners van deze gewesten konden hun verhaal bij ons kwijt.

En zo regen de verhalen weer aaneen, aan een ketting waarvan we wisten dat het magische aantal van 500 kralen al ruim was gepasseerd voor het weekend was begonnen.

Sinds de start van de Buurtboks-tournee door de wijk had het nog niet geregend. Daarin kwam deze dag op de valreep verandering. Het hinderde niet. De stationshal was enkele stappen verwijderd en bood ruimte genoeg voor het voeren van meerdere goede gesprekken tegelijk.

Aan het einde van deze vruchtbare maandag was de bui al weer ver weg. De crew keek elkaar voldaan aan. Een mooie vangst van verhalen uit het Soesterkwartierse leven gegrepen zat in de doos, klaar om verwerkt te worden tot een meerstemmige compositie die het Wijkperspectief beloofde te gaan worden.