Terugblik themabijeenkomst over verkeer

Het was dinsdag 5 oktober, toen vroeg in de avond de deuren open gingen van de Verkeerstuin. Een prachtige en ook toepasselijke plek om eens een boom op te zetten over verkeer.

En daar was ook alle reden toe. Ruim voor de gekozen starttijd van half 8 was er al sprake van filevorming bij het koffieapparaat. Mogelijk vreesde men een slaapverwekkende avond… maar het tegendeel was waar. Het programma bood voor een ieder aanleiding om op het puntje van zijn stoel plaats te nemen.

Toen een ieder van de 60 deelnemers een plekje had bemachtigd, was het Iris van Veen die als spreekstalmeester het woord nam. Zij introduceerde deze avond als een gezamenlijk initiatief van het participatieproject “De Nieuwe Poort” en het cocreatieproject “Wijkperspectief Soesterkwartier”. Dit beloofde, met andere woorden een flinke dosis samenwerking tussen de gemeente en de wijk.

Twee doelen stonden op het programma:

1. Elkaar bijpraten over wat er allemaal speelt op dit vlak
2. Met elkaar discussiëren over de dilemma’s die op de achtergrond spelen

Ineke Spapé, ingehuurde procesbegeleider van de participatie rondom de rotonde, nam het woord, met een nogal relativerende ijsbreker: “Wij kunnen elkaar bijpraten, maar we zullen alle uitdagingen vanavond niet allemaal oplossen. Op ditzelfde moment wordt er in het stadhuis bijvoorbeeld gesproken over autoluwe singels om de binnenstad, ofwel het terugbrengen van de gracht op de Stadsring. Dat heeft veel impact op de drukte op de rotonde”. Desalniettemin was er veel te bespreken, zoals ook wel uit de eerste dia bleek.

Anke Hendriks, projectleider en lid van de Werkgroep Wijkperspectief, legde de lat wat hoger: “Bij onze Buurtboks hebben we afgelopen weken veel gehoord, maar over geen enkel thema zoveel als over Verkeer. Wat de wijk betreft liggen hier de uitdagingen hoog.”

Een viertal mensen kreeg vervolgens de gelegenheid om hun bijpraatsessie in te leiden. Je kon aan de hand daarvan kiezen op welk onderwerp je bijgepraat wilde worden:

• Peter Reffeltrath, verkeerskundige van de gemeente, bood aan om een toelichting te geven over verkeersmetingen in en om de wijk.
• Bets Beltman van Noordewierweg Verbindt wilde wel wat meer vertellen over de stand van zaken van de gehoopte herinrichting van de Noordewierweg.
• Joke Sickmann stelde een bijpraatsessie over de busverbinding in het vooruitzicht
• Michel Riemersma tenslotte, van 3812 Leefplezier, wilde met deze avond niet zozeer praten als wel luisteren: Wat kunnen we als bewonersgroep voor jullie betekenen?

Een mooi moment om de groep onder te verdelen over deze 4 onderwerpen. Aan 4 tafels werd veel informatie gedeeld, en vonden discussies plaats over het hoe en waarom.

In het tweede gedeelte van de avond kwamen twee dilemma’s aan bod:

1. Wat is belangrijker: Veiligheid of mobiliteit met auto’s? Ga naar links als Veiligheid het belangrijkste is (dus minder auto’s) Ga naar rechts als Automobiliteit de hoogste prioriteit heeft.

Een onmogelijke stellingname natuurlijk. Een aantal mensen bleef dan ook wijselijk in het midden zitten. Allebei is belangrijk! Maar aan beide flanken werden ook wijze dingen genoemd: “Ik wil mijn auto niet wegdoen, omdat ik hem af en toe echt nodig heb. De voetbalwedstrijd van mijn zoon bijvoorbeeld… en mijn werk!” Aan de andere kant klonken opmerkingen als “Ik woon hier vanwege de goede treinverbindingen”. Heel gevat was vanuit de overzijde de opmerking: “Als jullie je auto nou allemaal weg doen, dan hebben wij eindelijk wat meer parkeerruimte, en is iedereen blij!”.

Parkeren dus… want dat was de olifant in de kamer. De volgende stelling bracht vervolgens de scherpte nog wat meer in deze discussie:

2. Als er ruimte in de openbare ruimte vrijkomt, wat doen we daarmee? Ga naar links als Spelen en Groen de prioriteit krijgt, Ga naar rechts als Parkeren belangrijker is.

Prachtige visioenen werden neergelegd, over dat al die auto’s op een slimmere manier in de straten moeten worden gezet, zodat dit dilemma niet zal optreden. “Als we nou buiten de wijk, op de Isselt bijvoorbeeld, onze auto’s parkeren, dan geven we de straten weer terug aan de kinderen”. Dat raakte het creatieve proces. “Als we de groengordel nou gebruiken als parkeerplaats, verplaatsen we het groen terug in de straat en kunnen de kinderen daar ook heerlijk spelen.” Oei, de Groengordel… was daar de spanning tussen de wijk en de gemeente juist niet mee begonnen…?

De toon was gezet. Met een knipoog werd de conclusie getrokken dat de dilemma’s in beeld hadden gebracht hoe voor een ieder standpunt ook wel argumenten aan te dragen zijn. De humor van de avond gaf aan dat de problemen niet onoplosbaar zijn als je maar met elkaar respectvol in gesprek blijft.

En zo voelde een ieder zich uiteindelijk gehoord en gezien, en ging een ieder ook voldaan naar huis.